تشخیص

اگرچه ممکن است جابجایی شریان های بزرگ کودک قبل از تولد تشخیص داده شود، اما دشوار است. آزمایشات قبل از تولد برای جابجایی شریان های بزرگ معمولا انجام نمی شود مگر اینکه پزشک مشکوک باشد که کودک ممکن است بیماری قلبی مادرزادی داشته باشد.

 

 

پس از به دنیا آمدن نوزاد، اگر کودک دارای پوست کبود(سیانوز) یا مشکل تنفسی باشد، پزشک فوراً به نقص قلبی مانند جابجایی شریان های بزرگ مشکوک می شود.

 

 

گاهی اوقات، ممکن است کودک نقص قلبی دیگری داشته باشد، مانند سوراخی در دیواره که حفره چپ و راست قلب (سپتوم) را از هم جدا می کند که اجازه می دهد مقداری خون غنی از اکسیژن از طریق آن عبور کند. اگر سوراخ در حفره های بالایی قلب باشد، به آن نقص تیغه بین دهلیزی می گویند. در حفره های تحتانی قلب به این نقص، نقص دیواره بین بطنی می گویند.

 

 

همچنین این امکان وجود دارد که کودک دارای مجرای شریانی باز باشد - یک روزنه بین دو رگ خونی اصلی قلب، آئورت و شریان ریوی - که اجازه می دهد خون غنی از اکسیژن و اکسیژن فقیر با هم ترکیب شوند.

 

 

همانطور که کودک فعال تر می شود، نقایص قلبی اجازه عبور خون کافی را نمی دهد و در نهایت سیانوز آشکار می شود.

 

 

پزشک کودک همچنین ممکن است در صورت شنیدن صدای سوفل قلبی - یک صدای غیر طبیعی ناشی از جریان خون متلاطم - مشکوک به نقص قلبی شود.

 

 

یک معاینه فیزیکی به تنهایی برای تشخیص دقیق جابجایی شریان های بزرگ کافی نیست. یک یا چند مورد از آزمایشات زیر برای تشخیص دقیق ضروری است:

 

 

 

• اکوکاردیوگرافی. اکوکاردیوگرام یک سونوگرافی از قلب است - با استفاده از صدایی که از قلب کودک منعکس می‌شود و تصاویر متحرکی را تولید می‌کند - که می‌توان آنها را روی صفحه ویدئو مشاهده کرد. پزشکان از این آزمایش برای تشخیص جابه‌جایی شریان‌های بزرگ با مشاهده ارزیابی آئورت و شریان ریوی استفاده می‌کنند.

  اکوکاردیوگرام همچنین می‌تواند نقایص قلبی مرتبط را شناسایی کند، مانند دیواره بین بطنی، دیواره بین دهلیزی یا مجرای شریانی باز.

• کاتتریزاسیون قلبی. این روش معمولاً تنها زمانی انجام می‌شود که سایر آزمایش‌ها، مانند اکوکاردیوگرام، اطلاعات کافی برای تشخیص را نشان ندهند.

  در طول کاتتریزاسیون قلبی، پزشک یک لوله انعطاف پذیر نازک (کاتتر) را در یک شریان یا ورید در کشاله ران کودک قرار می دهد و آن را به سمت قلب او هدایت می کند. یک رنگ از طریق کاتتر تزریق می شود تا ساختار قلب کودک در تصاویر اشعه ایکس قابل مشاهده باشد. کاتتر همچنین فشار را در حفره های قلب و عروق خونی و میزان اکسیژن خون را اندازه گیری کند.

  کاتتریزاسیون قلبی ممکن است فوراً برای انجام یک درمان موقت برای جابجایی شریان بزرگ (سپتوستومی دهلیزی بالن) انجام شود.

• اشعه ایکس قفسه سینه. اگرچه اشعه ایکس قفسه سینه تشخیص قطعی جابجایی شریان های بزرگ را ارائه نمی دهد، اما به پزشک این امکان را می دهد که اندازه قلب نوزاد و موقعیت آئورت و شریان ریوی را ببیند.
• الکتروکاردیوگرام. الکتروکاردیوگرام فعالیت الکتریکی قلب را در هر بار انقباض ثبت می کند. در طی این روش، تکه هایی با سیم (الکترود) روی سینه، مچ دست و مچ پا کودک قرار می گیرد. الکترودها فعالیت الکتریکی را اندازه گیری می کنند که روی کاغذ ثبت می شود.
•  

رفتار

همه نوزادان با جابجایی عروق بزرگ برای اصلاح این نقص نیاز به جراحی دارند.

 

 

قبل از جراحی

پزشک کودک ممکن است چندین گزینه را برای کمک به مدیریت شرایط قبل از جراحی اصلاحی توصیه کند. آنها عبارتند از:

 

• دارو. داروی پروستاگلاندین E1 (آلپروستادیل) به باز نگه داشتن ارتباط بین آئورت و شریان ریوی (مجرای شریانی)، افزایش جریان خون و بهبود اختلاط خون فقیر و غنی از اکسیژن تا زمان انجام عمل جراحی کمک می کند.
• سپتوستومی دهلیزی. این روش - معمولاً با استفاده از کاتتریزاسیون قلبی به جای جراحی انجام می شود - اتصال طبیعی بین حفره های فوقانی قلب (دهلیزها) را بزرگ می کند. این اجازه می دهد تا خون غنی از اکسیژن و اکسیژن فقیر با هم مخلوط شوند و منجر به بهبود اکسیژن رسانی به بدن کودک شود.
•  

عمل جراحی

گزینه های جراحی عبارتند از:

 

• عمل سوئیچ شریانی. این رایج ترین جراحی است که برای اصلاح جابجایی شریان های بزرگ استفاده می شود. جراحان معمولا این جراحی را در ماه اول زندگی انجام می دهند.

  در طی یک عمل تعویض شریانی، شریان ریوی و آئورت به موقعیت های طبیعی خود منتقل می شوند: شریان ریوی به بطن راست و آئورت به بطن چپ متصل می شود. شریان های کرونری نیز دوباره به آئورت متصل می شوند.

  اگر کودک نقص تیغه بین بطنی یا نقص دیواره بین دهلیزی داشته باشد، این سوراخ ها معمولاً در طول جراحی بسته می شوند. با این حال، در برخی موارد، پزشک ممکن است نقایص کوچک سپتوم بطنی را رها کند تا خود به خود بسته شوند.

• عمل سوئیچ دهلیزی. در این جراحی، جراح یک تونل (بافل) بین دو حفره فوقانی قلب (دهلیز) ایجاد می کند. این امر خون فقیر از اکسیژن را به بطن چپ و شریان ریوی و خون غنی از اکسیژن را به بطن راست و آئورت هدایت می کند.

  با این روش، بطن راست باید خون را به بدن پمپاژ کند، نه فقط به ریه ها که در یک قلب طبیعی انجام می شود. عوارض احتمالی عمل سوئیچ دهلیزی شامل ضربان قلب نامنظم، انسداد یا نشت بافل و نارسایی قلبی به دلیل مشکلات طولانی مدت در عملکرد بطن راست است.

•  

بعد از جراحی

پس از جراحی اصلاحی، کودک به مراقبت های پیگیری مادام العمر با یک پزشک متخصص قلب که در بیماری های مادرزادی قلب تخصص دارد برای نظارت بر سلامت قلب نیاز دارد. متخصص قلب ممکن است توصیه کند که کودک از برخی فعالیت‌ها مانند وزنه‌برداری یا ورزش‌های رقابتی اجتناب کند، زیرا فشار خون را افزایش می‌دهند و ممکن است به قلب فشار وارد کنند.

با پزشک در مورد اینکه شما یا فرزندتان چه نوع فعالیت های بدنی می توانید انجام دهید، چقدر و چند وقت یکبار صحبت کنید.

بسیاری از افرادی که تحت عمل سوئیچ شریانی قرار می گیرند، نیازی به جراحی اضافی ندارند. با این حال، برخی از عوارض، مانند آریتمی، نشت دریچه قلب یا مشکلات در پمپاژ قلب، ممکن است نیاز به درمان اضافی داشته باشد.

 

 

مراقبت بلند مدت

شما یا فرزندتان باید در طول زندگی تحت نظر و درمان باشید. کودک تحت نظر خواهد بود و قرار ملاقات های منظمی با متخصص قلب کودکان خواهد داشت و همانطور که بزرگتر می شود، مراقبت از او به یک متخصص قلب مادرزادی بزرگسالان منتقل می شود، که می تواند وضعیت او را در طول زمان کنترل کند. جابجایی شریان های بزرگ می تواند زندگی بزرگسالی کودک را تحت تاثیر قرار دهد، زیرا می تواند به سایر مشکلات سلامتی کمک کند. بزرگسالانی که دارای نقایص مادرزادی قلبی هستند ممکن است به درمان های دیگری برای بیماری خود نیاز داشته باشند.

 

 

بارداری

اگر در دوران نوزادی ترمیم شریان های بزرگ را انجام داده اید، ممکن است بارداری سالمی داشته باشید، اما ممکن است مراقبت های تخصصی لازم باشد. اگر به باردار شدن فکر می کنید، قبل از آن با متخصص قلب و متخصص زنان و زایمان خود صحبت کنید.

اگر عوارضی مانند آریتمی یا مشکلات جدی عضله قلب دارید، بارداری ممکن است برای شما و جنینتان خطراتی ایجاد کند. در برخی شرایط، مانند زنانی که دارای عوارض شدید نقص قلبی هستند، حتی برای کسانی که ترانسفوزیون ترمیم شده دارند، توصیه نمی شود.

 

 

مقابله و حمایت

مراقبت از نوزادی با مشکل جدی قلبی، مانند جابجایی عروق بزرگ، می تواند چالش برانگیز و ترسناک باشد. در اینجا چند استراتژی وجود دارد که ممکن است به آسان‌تر کردن آن کمک کند:

 

• به دنبال حمایت باشید. از اعضای خانواده و دوستان کمک بخواهید. با متخصص قلب فرزندتان در مورد گروه های حمایتی و سایر انواع کمک هایی که در دسترس هستند صحبت کنید.
• سابقه سلامتی خود یا کودکتان را یادداشت کنید. ممکن است بخواهید تشخیص، داروها، جراحی و سایر روش ها و تاریخ انجام آنها، نام و شماره تلفن متخصص قلب و عروق فرزندتان و هر گونه اطلاعات مهم دیگری در مورد مراقبت از نوزادتان را یادداشت کنید. این سابقه به شما کمک می‌کند مراقبت‌هایی را که فرزندتان دریافت کرده است را به خاطر بیاورید و برای پزشکانی که با کودک ناآشنا هستند، درک تاریخچه سلامتی او مفید خواهد بود.

• در مورد نگرانی های خود صحبت کنید. ممکن است در مورد خطرات فعالیت شدید نگران باشید، حتی پس از اینکه فرزندتان جراحی اصلاحی انجام داد. در مورد اینکه کدام فعالیت برای او بی خطر است، با متخصص قلب صحبت کنید. اگر برخی از آنها ممنوع است، به جای تمرکز بر کارهایی که نمی تواند انجام دهد، او را در کارهای دیگر تشویق کنید.

  اگر نگرانی های دیگری در مورد سلامت فرزندتان دارید، آنها را با متخصص قلب او در میان بگذارید.

اگرچه هر شرایطی متفاوت است، به یاد داشته باشید که به دلیل پیشرفت در درمان جراحی، اکثر نوزادان با جابجایی عروق بزرگ رشد می کنند تا زندگی فعالی داشته باشند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر کودک از بدو تولد دارای پوست کبود باشد، پزشک ممکن است به نقص مادرزادی قلب مشکوک شود. سپس برای تشخیص و درمان به متخصص قلب کودکان  ارجاع خواهید شد.

انتقال عروق بزرگ معمولاً در بیمارستان بلافاصله پس از تولد تشخیص داده می شود که منجر به مشاوره فوری با متخصصان قلب کودکان و جراحان قلب می شود. اقدامات اورژانسی اغلب برای بهبود سطح اکسیژن کودک مورد نیاز است.

احتمالاً زمانی برای آماده شدن برای اولین ملاقات خود با پزشک کودک نخواهید داشت زیرا این اتفاق به زودی پس از تولد رخ خواهد داد، اما برای ملاقات های بعدی اطلاعات زیر ممکن است مفید باشد.

 

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

• یک سابقه کامل خانوادگی برای هر دو طرف خانواده کودک خود دریافت کنید. ببینید آیا کسی در خانواده با نقص قلبی متولد شده است یا خیر.
• در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که با شما باشد. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که به شما داده شده است دشوار است، و از آنجایی که شما بسیار نگران کودک خود هستید، ممکن است چیزی را که پزشک می گوید از دست بدهید یا برخی از جزئیات را فراموش کنید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

برای جابجایی شریان های بزرگ، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی باعث شد این اتفاق برای کودک من بیفتد؟
• چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• اگر  جراحی نشود چه اتفاقی می افتد؟
• آیا پس از جراحی،  مشکلی برای مدت طولانی دارد؟
• آیا فرزند من محدودیتی برای فعالیت خواهد داشت؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، هر زمان که چیزی را متوجه نشدید از پرسیدن سؤالات در طول قرار خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤالمی پرسد، مانند:

 

• آیا سابقه خانوادگی بیماری قلبی در بدو تولد وجود دارد؟
• آیا در دوران بارداری بیماری مهمی را تجربه کردید یا دارو مصرف کردید؟
• آیا متوجه شده اید که کودک شما دارای پوست کبود، مشکل در تغذیه یا تنفس مشکل است؟
•