بررسی اجمالی

این بیماری زمانی است که غدد پاراتیروئید هورمون پاراتیروئید بیش از حد در جریان خون تولید می کنند. این غدد که در پشت تیروئید در پایین گردن قرار دارند، به اندازه یک دانه برنج هستند.

 

این غدد هورمون پاراتیروئید تولید می کنند. این هورمون به حفظ تعادل مناسب کلسیم در جریان خون و در بافت هایی که برای عملکرد مناسب به کلسیم وابسته هستند کمک می کند.

 

دو نوع هیپرپاراتیروئیدیسم وجود دارد. در هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه، بزرگ شدن یک یا چند غده پاراتیروئید باعث تولید بیش از حد هورمون می شود. این باعث افزایش سطح کلسیم در خون می شود که می تواند مشکلات سلامتی مختلفی ایجاد کند. جراحی رایج ترین درمان برای هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه است.

 

 

هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه به دلیل بیماری دیگری رخ می دهد که ابتدا باعث کاهش سطح کلسیم در بدن می شود. با گذشت زمان، سطح هورمون پاراتیروئید افزایش می یابد.

 

علائم

پرکاری پاراتیروئید در اثر عواملی ایجاد می شود که باعث افزایش تولید هورمون پاراتیروئید می شود.

 

غدد پاراتیروئید با تنظیم ترشح هورمون پاراتیروئید (PTH) سطح مناسبی از کلسیم و فسفر را در بدن حفظ می‌کنند، دقیقاً مانند یک ترموستات که سیستم گرمایشی را برای حفظ دمای هوای ثابت کنترل می‌کند. ویتامین D همچنین در تنظیم میزان کلسیم در خون نقش دارد.

 

 

به طور معمول، این عمل متعادل کننده به خوبی کار می کند. هنگامی که سطح کلسیم در خون بسیار پایین می‌آید، غدد پاراتیروئید به اندازه کافی PTH ترشح می‌کنند تا تعادل را بازگردانند. PTH با آزاد کردن کلسیم از استخوان ها و افزایش مقدار کلسیم جذب شده از روده کوچک، سطح کلسیم را افزایش می دهد.

 

 

وقتی سطح کلسیم خون خیلی بالا باشد، غدد پاراتیروئید PTH کمتری تولید می کنند. اما گاهی اوقات یک یا چند مورد از این غدد بیش از حد هورمون تولید می کنند که منجر به سطوح غیرطبیعی کلسیم و سطوح پایین فسفر در خون می شود.

 

 

کلسیم بیشتر به دلیل نقشش در حفظ سلامت دندان ها و استخوان ها شناخته شده است. اما همچنین به انتقال سیگنال ها در سلول های عصبی کمک می کند و در انقباض عضلات نقش دارد. فسفر، ماده معدنی دیگر، همراه با کلسیم در این مناطق کار می کند.

 

 

پرکاری پاراتیروئید ممکن است به دلیل مشکل در غدد پاراتیروئید (هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه) یا به دلیل بیماری دیگری که بر عملکرد غدد تأثیر می گذارد (هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه) رخ دهد.

 

 

 

هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه

 

 

هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه به دلیل مشکلاتی در یک یا چند غده از چهار غده پاراتیروئید رخ می دهد:

 

 

رشد غیر سرطانی (آدنوم) روی غده شایع ترین علت است.

 

بزرگ شدن (هیپرپلازی) دو یا چند غده پاراتیروئید عامل بسیاری از موارد دیگر است.

 

تومور سرطانی یک علت بسیار نادر هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه است.

 

 

هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه معمولاً به طور تصادفی رخ می دهد، اما برخی افراد ژنی را به ارث می برند که باعث این اختلال می شود.

 

 

هیپرپاراتیریدیسم ثانویه

هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه نتیجه بیماری دیگری است که سطح کلسیم را کاهش می دهد. این باعث می شود که غدد پاراتیروئید برای جبران کاهش کلسیم بیش از حد کار کنند. عواملی که ممکن است به هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه کمک کنند عبارتند از:

 

• کمبود شدید کلسیم. بدن ممکن است کلسیم کافی را از رژیم غذایی دریافت نکند، اغلب به این دلیل که دستگاه گوارش کلسیم را جذب نمی کند.

• کمبود شدید ویتامین D. ویتامین D به حفظ سطح مناسب کلسیم در خون کمک می کند. همچنین به سیستم گوارش کمک می کند تا کلسیم غذا را جذب کند.

  هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار می گیرد، بدن ویتامین D تولید می کند. همچنین مقداری ویتامین D را در غذا مصرف می کنید. اگر ویتامین D کافی دریافت نکنید، سطح کلسیم ممکن است کاهش یابد.

• نارسایی مزمن کلیه. کلیه ها ویتامین D را به شکلی تبدیل می کنند که بدن می تواند از آن استفاده کند. اگر کلیه ها ضعیف کار کنند، ویتامین D قابل استفاده ممکن است کاهش یابد و سطح کلسیم کاهش یابد و باعث بالا رفتن سطح هورمون پاراتیروئید شود. نارسایی مزمن کلیه شایع ترین علت هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه است. برخی از درمان های پزشکی مانند ویتامین D، بیس فسفونات ها و سیناکلست، سطح PTH را کاهش می دهند.

  در برخی از افراد مبتلا به بیماری کلیوی در مراحل پایانی طولانی مدت، غدد پاراتیروئید بزرگ می شوند و شروع به ترشح PTH خود به خود می کنند وPTH   با درمان دارویی کاهش نمی یابد. به این هیپرپاراتیریدیسم سوم می گویند و افراد مبتلا به این بیماری ممکن است برای برداشتن بافت پاراتیروئید نیاز به جراحی داشته باشند.

•  

عوامل خطر

ممکن است در معرض افزایش خطر هیپرپاراتیریدیسم اولیه باشید:

 

 زنی هستید که یائسگی را پشت سر گذاشته اید

 

• کمبود شدید کلسیم یا ویتامین D داشته باشید
• یک اختلال نادر و ارثی دارید، مانند نئوپلازی غدد درون ریز متعدد، نوع 1، که معمولاً غدد متعددی را تحت تأثیر قرار می دهد.
• پرتو درمانی برای سرطانی که گردن را در معرض تشعشع قرار داده است، انجام داده اید
• لیتیوم مصرف کرده‌اید، دارویی که برای درمان دوقطبی استفاده می‌شود
•  

عوارض

عوارض هیپرپاراتیروئیدیسم عمدتاً به تأثیر طولانی مدت کلسیم بسیار کم در استخوان ها و کلسیم بیش از حد در جریان خون مربوط می شود. عوارض شایع عبارتند از:

 

• پوکی استخوان. از دست دادن کلسیم اغلب منجر به استخوان‌های ضعیف می‌شود که به راحتی می‌شکنند (پوکی استخوان).
• سنگ کلیه. کلسیم بیش از حد در خون ممکن است منجر به کلسیم بیش از حد در ادرار شود که می تواند باعث ایجاد رسوبات کوچک و سفت کلسیم و سایر مواد در کلیه شود. سنگ کلیه معمولاً هنگام عبور از دستگاه ادراری باعث درد شدید می شود.
• بیماری قلب و عروقی. اگرچه ارتباط علت و معلولی دقیق مشخص نیست، اما سطوح بالای کلسیم با بیماری های قلبی عروقی مانند فشار خون بالا و انواع خاصی از بیماری های قلبی مرتبط است.
• کم کاری پاراتیروئید نوزادی. هیپرپاراتیروئیدیسم شدید و درمان نشده در زنان باردار می تواند باعث کاهش خطرناک کلسیم در نوزادان شود.
•