بررسی اجمالی

پنومونی عفونتی است که کیسه های هوایی یک یا هر دو ریه را ملتهب می کند. کیسه های هوا ممکن است با مایع یا چرک (مواد چرکی) پر شود و باعث سرفه همراه با خلط یا چرک، تب، لرز و مشکل در تنفس شود. ارگانیسم های مختلفی از جمله باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها می توانند باعث ذات الریه شوند.

 

 

 

پنومونی می تواند از شدت خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر باشد. این بیماری برای نوزادان و کودکان خردسال، افراد بالای 65 سال و افرادی که مشکلات سلامتی یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند جدی‌تر است.

 

علائم

علائم و نشانه های ذات الریه بسته به عواملی مانند نوع میکروب عامل، سن و سلامت کلی از خفیف تا شدید متفاوت است. علائم و نشانه‌های خفیف برخی از علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا هستند، اما شدیدتر.

 

 

علائم و نشانه های پنومونی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• درد قفسه سینه هنگام تنفس یا سرفه
• سردرگمی یا تغییرات در آگاهی ذهنی (در بزرگسالان 65 سال و بالاتر)
• سرفه که ممکن است خلط ایجاد کند
• خستگی
• تب، تعریق و لرزش
• دمای بدن کمتر از حد طبیعی (در بزرگسالان بالای 65 سال و افراد با سیستم ایمنی ضعیف)
• حالت تهوع، استفراغ یا اسهال
• تنگی نفس

نوزادان و کودکان ممکن است هیچ علامتی از عفونت نشان ندهند. یا ممکن است استفراغ کنند، تب و سرفه داشته باشند، بیقرار یا خسته و بدون انرژی به نظر برسند، یا در تنفس و غذا خوردن مشکل داشته باشند.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مشکل تنفس، درد قفسه سینه، تب مداوم 39 درجه سانتیگراد یا بالاتر یا سرفه مداوم دارید، به خصوص اگر سرفه چرکی دارید، به پزشک مراجعه کنید.

 

 

به ویژه مهم است که افراد در این گروه های پرخطر به پزشک مراجعه کنند:

 

• بزرگسالان بالای 65 سال
• کودکان کمتر از 2 سال با علائم و نشانه ها
• افرادی که دارای یک بیماری زمینه ای یا سیستم ایمنی ضعیف هستند
• افرادی که شیمی درمانی می کنند یا داروهایی مصرف می کنند که سیستم ایمنی را سرکوب می کند

برای برخی از افراد مسن و افراد مبتلا به نارسایی قلبی یا مشکلات مزمن ریوی، ذات‌الریه می‌تواند به سرعت به یک وضعیت تهدید کننده زندگی تبدیل شود.

 

 

علل

بسیاری از میکروب ها می توانند باعث ذات الریه شوند. شایع ترین باکتری ها و ویروس ها در هوایی که تنفس می کنیم هستند. بدن معمولاً از آلوده کردن ریه ها توسط این میکروب ها جلوگیری می کند. اما گاهی اوقات این میکروب ها می توانند بر سیستم ایمنی غلبه کنند، حتی اگر سلامتی به طور کلی خوب باشد.

 

 

ذات الریه بر اساس انواع میکروب هایی که باعث آن می شوند و محل ابتلا به عفونت طبقه بندی می شود.

 

پنومونی اکتسابی از جامعه

پنومونی اکتسابی از جامعه شایع ترین نوع پنومونی است. در خارج از بیمارستان ها یا سایر مراکز مراقبت های بهداشتی رخ می دهد. ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

 

• باکتری ها شایع ترین علت پنومونی باکتریایی، استرپتوکوک پنومونیه است. این نوع ذات الریه می تواند به خودی خود یا پس از سرماخوردگی یا آنفولانزا رخ دهد. ممکن است یک قسمت (لوب) ریه را تحت تأثیر قرار دهد، وضعیتی به نام پنومونی لوبار.
• موجودات شبیه باکتری مایکوپلاسما پنومونیه نیز می تواند باعث ذات الریه شود. معمولاً علائم خفیف‌تری نسبت به سایر انواع پنومونی ایجاد می‌کند. پنومونی راه رفتن نامی غیررسمی است که به این نوع ذات الریه داده شده است، که معمولاً آنقدر شدید نیست که نیاز به استراحت در رختخواب داشته باشد.
• قارچ. این نوع ذات الریه در افرادی که مشکلات سلامتی مزمن یا سیستم ایمنی ضعیف دارند و در افرادی که دوزهای زیادی از ارگانیسم ها را استنشاق کرده اند، بیشتر دیده می شود. قارچ های ایجاد کننده آن را می توان در خاک یا مدفوع پرندگان یافت و بسته به موقعیت جغرافیایی متفاوت است.
• ویروس ها، از جمله COVID-19 . برخی از ویروس هایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می شوند می توانند باعث ذات الریه شوند. ویروس ها شایع ترین علت ذات الریه در کودکان زیر 5 سال هستند. پنومونی ویروسی معمولاً خفیف است. اما در برخی موارد ممکن است بسیار جدی شود. کروناویروس 2019 (COVID-19) ممکن است باعث ذات الریه شود که می تواند شدید شود.
•  

پنومونی اکتسابی در بیمارستان

برخی از افراد در طول بستری شدن در بیمارستان به دلیل بیماری دیگری به ذات الریه مبتلا می شوند. ذات الریه اکتسابی در بیمارستان می تواند جدی باشد زیرا باکتری های ایجاد کننده آن ممکن است در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم تر باشند و افرادی که به آن مبتلا می شوند از قبل بیمار هستند. افرادی از  دستگاه‌های تنفسی استفاده می کنند، که اغلب در بخش‌های مراقبت‌های ویژه بستری می‌شوند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این نوع پنومونی هستند.

 

 

پنومونی اکتسابی از مراقبت های بهداشتی

پنومونی اکتسابی از مراقبت های بهداشتی یک عفونت باکتریایی است که در افرادی که در مراکز مراقبت طولانی مدت زندگی می کنند یا در کلینیک های سرپایی از جمله مراکز دیالیز کلیه تحت مراقبت قرار می گیرند، رخ می دهد. مانند ذات الریه اکتسابی بیمارستانی، پنومونی اکتسابی از مراقبت های بهداشتی نیز می تواند توسط باکتری هایی ایجاد شود که نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم تر هستند.

 

 

پنومونی آسپیراسیون

پنومونی آسپیراسیون زمانی رخ می دهد که غذا، نوشیدنی، استفراغ یا بزاق را به ریه های خود وارد می کنید. اگر چیزی رفلکس طبیعی تهوع را مختل کند، مانند آسیب مغزی یا مشکل بلع، یا استفاده از از الکل یا مواد مخدر، آسپیراسیون احتمال بیشتری دارد.

 

 

عوامل خطر

ذات الریه می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد. اما دو گروه سنی در بالاترین خطر عبارتند از:

 

• کودکانی که 2 سال یا کمتر دارند
• افرادی که 65 سال یا بیشتر سن دارند
•  

سایر عوامل خطر عبارتند از:

 

• در بیمارستان بستری شدن اگر در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بستری باشید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ذات الریه هستید، به خصوص اگر به دستگاهی متصلید که کمک می کند تنفس کنید (تهویه هوا).
• بیماری مزمن. در صورت ابتلا به آسم، بیماری انسداد مزمن  ریه ( COPD ) یا بیماری قلبی ، احتمال ابتلا به ذات الریه بیشتر است.

   

• سیگار کشیدن. سیگار به دفاع طبیعی بدن در برابر باکتری ها و ویروس هایی که باعث ذات الریه می شوند آسیب می رساند.
• سیستم ایمنی ضعیف یا سرکوب شده. افرادی که مبتلا به اچ آی وی/ ایدز هستند، پیوند عضو انجام داده‌اند یا شیمی‌درمانی یا استروئیدهای طولانی‌مدت دریافت می‌کنند، در معرض خطر هستند.
•  

عوارض

حتی با درمان، برخی از افراد مبتلا به پنومونی، به ویژه آنهایی که در گروه های پرخطر قرار دارند، ممکن است عوارضی را تجربه کنند، از جمله:

• باکتری در جریان خون (باکتریمی). باکتری هایی که از ریه ها وارد جریان خون می شوند می توانند عفونت را به سایر اندام ها گسترش دهند و به طور بالقوه باعث نارسایی اندام شوند.
• دشواری در تنفس. اگر ذات الریه شدید است یا بیماری های مزمن زمینه ای ریوی دارید، ممکن است در تنفس اکسیژن کافی مشکل داشته باشید. ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و استفاده از دستگاه تنفس (تهویه) در حین بهبود ریه داشته باشید.
• تجمع مایع در اطراف ریه ها (پلورال افیوژن). ذات الریه ممکن است باعث ایجاد مایع در فضای نازک بین لایه های بافتی شود که ریه ها و حفره قفسه سینه (پلور) را پوشانده است. اگر مایع عفونی شود، ممکن است لازم باشد آن را از طریق لوله قفسه سینه تخلیه کنید یا با جراحی خارج کنید.
• آبسه ریه. اگر در یک حفره در ریه چرک باشد، آبسه ایجاد می شود. آبسه معمولا با آنتی بیوتیک درمان می شود. گاهی اوقات برای برداشتن چرک به جراحی یا تخلیه با یک سوزن یا لوله بلند در آبسه نیاز است.
•  

جلوگیری

برای کمک به پیشگیری از ذات الریه:

• واکسن بزنید واکسن هایی برای پیشگیری از برخی از انواع ذات الریه و آنفولانزا در دسترس هستند. در مورد دریافت این واکسن ها با پزشک خود صحبت کنید. دستورالعمل‌های واکسیناسیون در طول زمان تغییر کرده است، بنابراین مطمئن شوید که وضعیت واکسیناسیون خود را با پزشک بررسی کنید، حتی اگر به یاد داشته باشید که قبلا واکسن ذات الریه دریافت کرده اید.
• مطمئن شوید که کودکان واکسینه می شوند. پزشکان یک واکسن متفاوت پنومونی را برای کودکان کمتر از 2 سال و برای کودکان 2 تا 5 ساله که در معرض خطر بیماری پنوموکوک هستند توصیه می کنند. کودکانی که در یک مرکز مراقبت از کودکان گروهی حضور دارند نیز باید واکسن را دریافت کنند. پزشکان همچنین واکسن آنفولانزا را برای کودکان بزرگتر از 6 ماه توصیه می کنند.
• بهداشت را خوب رعایت کنید. برای محافظت از خود در برابر خطری که ممکن است به ذات الریه می شود، دست های خود را مرتب بشویید یا از ضدعفونی کننده های الکلی استفاده کنید.
• سیگار نکشید سیگار به دفاع طبیعی ریه ها در برابر خطر آسیب می رساند.
• سیستم ایمنی خود را قوی نگه دارید. به اندازه کافی بخوابید، به طور منظم ورزش کنید و یک رژیم غذایی سالم داشته باشید.
•