بررسی اجمالی

برونشیت التهاب پوشش لوله های برونش است که هوا را به ریه ها می برد و از آن خارج می شود. افرادی که برونشیت دارند معمولاً مخاط غلیظی را سرفه می کنند که می تواند تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد. برونشیت حاد که اغلب از سرماخوردگی یا سایر عفونت های تنفسی ایجاد می شود، بسیار شایع است. برونشیت مزمن، یک بیماری جدی تر، تحریک یا التهاب مداوم پوشش لوله های برونش است که اغلب به دلیل سیگار کشیدن است.

برونشیت حاد که سرماخوردگی قفسه سینه نیز نامیده می‌شود، معمولاً طی یک هفته تا 10 روز بدون تأثیرات پایدار بهبود می‌یابد، اگرچه سرفه ممکن است برای هفته‌ها ادامه داشته باشد.

 

 

با این حال، اگر دوره های مکرر برونشیت دارید، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از شرایطی است که در بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) وجود دارد.

 

 

علائم

برای برونشیت حاد یا مزمن، علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

·         سرفه کردن

·         مخاط (خلط) که می تواند به رنگ شفاف، سفید، خاکستری متمایل به زرد یا سبز باشد - به ندرت ممکن است  رگه هایی از خون در آن ایجاد شود.

·         خستگی

·         تنگی نفس 

·         تب و لرز خفیف

·         ناراحتی قفسه سینه

اگر برونشیت حاد باشد، ممکن است علائم سرماخوردگی مانند سردرد خفیف یا بدن درد داشته باشید. در حالی که این علائم معمولاً در حدود یک هفته بهبود می‌یابند، ممکن است چند هفته طول بکشد.

برونشیت مزمن به عنوان سرفه‌های مولد تعریف می‌شود که ممکن است سه ماه طول بکشد و به طور مکرر برای دو سال متوالی رخ دهد.

اگر برونشیت مزمن دارید، احتمالاً دوره‌هایی دارید که سرفه یا سایر علائم شما بدتر می‌شود. در آن مواقع، ممکن است یک عفونت حاد برونشیت مزمن داشته باشید.

 

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

در صورت سرفه به پزشک مراجعه کنید، اگر:

 

·         بیش از سه هفته طول می کشد

·         از خوابیدن جلوگیری می کند

·         همراه با تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

·         مخاط بد رنگ تولید می کند

·         خون تولید می کند

·         با خس خس سینه یا تنگی نفس همراه است

•  

علل

برونشیت حاد معمولاً توسط ویروس ها ایجاد می شود، معمولاً همان ویروس هایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می شوند.

آنتی بیوتیک ها ویروس ها را از بین نمی برند، بنابراین این نوع دارو در اکثر موارد برونشیت مفید نیست.

شایع ترین علت برونشیت مزمن، کشیدن سیگار است. آلودگی هوا و گرد و غبار یا گازهای سمی موجود در محیط یا محل کار نیز می تواند به این وضعیت کمک کند.

 

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به برونشیت را افزایش می دهند عبارتند از:

 

• دود سیگار. افرادی که سیگار می کشند یا با یک فرد سیگاری زندگی می کنند در معرض خطر ابتلا به برونشیت حاد و برونشیت مزمن هستند.
• مقاومت کم. ممکن است ناشی از یک بیماری حاد دیگر، مانند سرماخوردگی، یا یک بیماری مزمن باشد که سیستم ایمنی را به خطر می اندازد. بزرگسالان مسن، نوزادان و کودکان خردسال آسیب پذیری بیشتری نسبت به عفونت دارند.
• قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده در محل کار. خطر ابتلا به برونشیت بیشتر است اگر در اطراف برخی از محرک های ریه مانند غلات یا منسوجات کار کنید یا در معرض بخارات شیمیایی قرار بگیرید.
• رفلاکس معده. حملات مکرر سوزش سر دل شدید می تواند گلو را تحریک کند و فرد را مستعد ابتلا به برونشیت کند.

عوارض

اگرچه یک دوره برونشیت معمولاً جای نگرانی ندارد، اما در برخی افراد می تواند منجر به ذات الریه شود. با این حال، حملات مکرر برونشیت ممکن است به این معنی باشد که شما به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) مبتلا هستید.

 

 

جلوگیری

برای کاهش خطر برونشیت، نکات زیر را دنبال کنید:

 

• از دود سیگار اجتناب کنید. دود سیگار خطر ابتلا به برونشیت مزمن را افزایش می دهد.
• واکسن بزنید بسیاری از موارد برونشیت حاد ناشی از ویروس آنفولانزا است. دریافت واکسن سالانه آنفولانزا می تواند فرد را در برابر ابتلا به آنفولانزا محافظت کند. همچنین ممکن است بخواهید واکسیناسیونی را در نظر بگیرید که از برخی از انواع ذات الریه محافظت می کند.
• دست هایتان را بشویید. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت های ویروسی، دست های خود را مرتب بشویید و عادت به استفاده از ضدعفونی کننده های الکلی دست داشته باشید.
• از ماسک جراحی استفاده کنید. اگر مبتلا به COPD هستید، در صورت قرار گرفتن در معرض گرد و غبار یا بخار، و زمانی که می خواهید در میان جمعیت باشید، مانند هنگام مسافرت و در محل کار از ماسک استفاده کنید.
•