سرطان مثانه

تشخیص

تشخیص سرطان مثانه

آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

استفاده از یک اسکوپ برای بررسی داخل مثانه (سیستوسکوپی). برای انجام سیستوسکوپی، پزشک یک لوله کوچک و باریک (سیستوسکوپ) را از طریق مجرای ادرار وارد می کند. سیستوسکوپ دارای عدسی است که به پزشک اجازه می دهد تا داخل مجرای ادرار و مثانه را ببیند تا این ساختارها را از نظر علائم بیماری بررسی کند. سیستوسکوپی را می توان در مطب پزشک یا در بیمارستان انجام داد.
برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی). در طول سیستوسکوپی، پزشک ممکن است ابزاری را از داخل مثانه عبور دهد تا نمونه سلولی (بیوپسی) را برای آزمایش جمع آوری کند. این روش گاهی اوقات برداشتن تومور مثانه از طریق مجرای ادراری (TURBT) نامیده می‌شود. TURBT همچنین می تواند برای درمان سرطان مثانه استفاده شود.
بررسی نمونه ادرار (سیتولوژی ادرار). نمونه ای از ادرار در زیر میکروسکوپ تجزیه و تحلیل می شود تا سلول های سرطانی در روشی به نام سیتولوژی ادرار، بررسی شود.
تست های تصویربرداری آزمایش‌های تصویربرداری، مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) اوروگرام یا پیلوگرام رتروگراد، به پزشک اجازه می‌دهد تا ساختارهای مجاری ادراری را بررسی کند.

در طول سی تی اوروگرام، یک رنگ کنتراست که به ورید دست تزریق می شود، در نهایت به کلیه ها، حالب ها و مثانه سرازیر می شود. تصاوير ايکس گرفته شده در طول آزمايش، مشخصات دقيقي از دستگاه ادراری ارائه مي دهد و به پزشک کمک مي کند تا مناطقي را که ممکن است سرطاني باشد، شناسايي کند.
پیلوگرام رتروگراد یک آزمایش اشعه ایکس است که برای مشاهده دقیق دستگاه فوقانی استفاده می شود. در طول این آزمایش، پزشک یک لوله نازک (کاتتر) را از طریق مجرای ادرار و مثانه می‌گذراند تا رنگ کنتراست را تزریق کند. سپس در حالی که تصاویر اشعه ایکس گرفته می شود، رنگ به کلیه ها جریان می یابد.

تعیین وسعت سرطان

پس از تأیید ابتلا به سرطان مثانه، پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی یا سایر نواحی بدن گسترش یافته است توصیه کند.

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سی تی اسکن

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)
اسکن استخوان
اشعه ایکس قفسه سینه

پزشک از اطلاعات این روش برای تعیین مرحله سرطان استفاده می کند. مراحل سرطان مثانه با اعداد رومی از 0 تا IV نشان داده می شود. پایین ترین مراحل نشان دهنده سرطانی است که محدود به لایه های داخلی مثانه است و رشد نکرده تا دیواره عضلانی مثانه را تحت تاثیر قرار دهد. بالاترین مرحله - مرحله IV - نشان دهنده سرطانی است که به غدد لنفاوی یا اندام های مناطق دوردست بدن گسترش یافته است.

درجه سرطان مثانه

سرطان های مثانه بیشتر بر اساس نحوه ظاهر شدن سلول های سرطانی در هنگام مشاهده از طریق میکروسکوپ طبقه بندی می شوند و پزشک ممکن است سرطان مثانه را به عنوان درجه پایین یا درجه بالا توصیف کند:

سرطان مثانه با درجه پایین. این نوع سرطان دارای سلول هایی است که از نظر ظاهر و سازماندهی به سلول های طبیعی نزدیکتر هستند. تومور با درجه پایین معمولاً کندتر رشد می کند و نسبت به تومورهای درجه بالاتر کمتر به دیواره عضلانی مثانه برخورد می کند.
سرطان مثانه با درجه بالا. این نوع سرطان دارای سلول‌هایی است که ظاهر غیرطبیعی دارند و هیچ شباهتی به بافت‌های طبیعی ندارند. تومور با درجه بالا نسبت به تومورهای با درجه پایین تمایل بیشتر به رشد دارد و ممکن است به دیواره عضلانی مثانه و سایر بافت ها و اندام ها گسترش یابد.

اطلاعات بیشتر

رفتار

گزینه های درمانی سرطان مثانه به عواملی از جمله نوع، درجه و مرحله سرطان بستگی دارد که به همراه سلامت کلی و درمان در نظر گرفته می شود.

درمان سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی، برای حذف سلول های سرطانی
شیمی درمانی داخل مثانه، برای درمان سرطان هایی که به پوشش مثانه محدود می شوند، اما خطر عود یا پیشرفت به مرحله بالاتر را دارند.
شیمی درمانی برای کل بدن (شیمی درمانی سیستمیک)، برای افزایش شانس درمان برای فردی که جراحی برداشتن مثانه دارد، یا به عنوان یک درمان اولیه در زمانی که گزینه جراحی نیست.
پرتودرمانی، برای از بین بردن سلول های سرطانی، به عنوان یک درمان اولیه که جراحی گزینه نیست یا مطلوب نیست.
ایمونوتراپی، برای تقویت سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سلول های سرطانی، چه در مثانه و چه در سراسر بدن.
درمان هدفمند، برای درمان سرطان پیشرفته در زمانی که سایر درمان ها کمکی نمی کنند

ترکیبی از پزشکان تیم درمانی ممکن است توسط اعضای مراقبت توصیه شود.

جراحی سرطان مثانه

تحقیقات جراحی سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

برداشتن تومور مثانه از طریق مجرای ادراری (TURBT). روشی برای تشخیص سرطان مثانه و حذف سرطان‌های محدود به لایه‌های داخلی آن است - مواردی که هنوز سرطان‌های عضلانی وجود دارند. در طول این عمل، جراح یک حلقه سیم الکتریکی را از طریق سیستوسکوپ به مثانه عبور می دهد. جریان الکتریکی در سیم برای بریدن یا سوزاندن سرطان استفاده می شود. همچنین ممکن است از لیزر پرانرژی استفاده شود.
از آنجایی که پزشکان این روش را از طریق مجرای ادراری انجام می دهند، هیچ بریدگی (برشی) در شکم نخواهید داشت.
به عنوان بخشی از روشTURBT، پزشک ممکن است یک بار تزریق داروی کشنده سرطان (شیمی درمانی) را به مثانه توصیه کند تا سلول های سرطانی باقیمانده را از بین ببرد و از عود آن جلوگیری کند. دارو برای مدتی در مثانه باقی می ماند و سپس خالی می شود.
جراحی سیستکتومی سیستکتومی برای برداشتن تمام یا بخشی از مثانه است. در طی یک سیستکتومی جزئی، جراح تنها بخشی از مثانه را که حاوی یک تومور سرطانی است برمی دارد.

سیستکتومی رادیکال عملی است برای برداشتن کل مثانه و غدد لنفاوی اطراف. در مردان، معمولاً شامل برداشتن پروستات و وزیکولهای منی می شود.
در زنان، ممکن است شامل برداشتن رحم، تخمدان ها و بخشی از واژن باشد.
سیستکتومی رادیکال را می توان از طریق یک برش در قسمت تحتانی شکم یا با استفاده از جراحی رباتیک انجام داد. در حین جراحی رباتیک، جراح روی کنسول نزدیک می نشیند و از کنترل های دستی برای حرکت دقیق ابزارهای جراحی رباتیک استفاده می کند.
ساخت مثانه نئو. پس از سیستکتومی رادیکال، جراح باید راه جدیدی برای خروج ادرار از بدن ایجاد کند (انحراف ادرار). یکی از گزینه‌های انحراف ادرار، بازسازی مثانه است.
جراح، یک مخزن کروی شکل از قطعه ای از روده ایجاد می کند. این مخزن که اغلب مثانه جدید نامیده می شود، در داخل بدن قرار می گیرد و به مجرای ادرار متصل می شود.
مثانه جدید به اکثر افراد اجازه می دهد تا به طور طبیعی ادرار کنند. تعداد کمی از افراد در تخلیه مثانه جدید مشکل دارند و ممکن است نیاز به استفاده دوره ای از کاتتر برای تخلیه تمام ادرار از مثانه جدید داشته باشند.
مجرای ایلئال. برای این نوع انحراف، جراح یک لوله (مجرای روده ای) با استفاده از قطعه ای از روده ایجاد می کند. این لوله می تواند از بدن به سمت خارج از بدن برود.
مخزن بیماری قاره. در طول این نوع روش انحراف، جراح از بخشی از روده برای ایجاد یک کیسه کوچک (مخزن) برای نگهداری ادرار ، واقع در داخل بدن استفاده می کند. و هر روز چند بار ادرار را با استفاده از کاتتر از مخزن از طریق سوراخی در شکم می توان خارج کرد.

شیمی درمانی

در شیمی درمانی داروهایی استفاده می شود که سلولهای سرطانی را از بین می برد. درمان شیمی درمانی برای سرطان مثانه معمولاً شامل دو یا چند داروست که به صورت ترکیبی استفاده می شود.

روش هایی که داروهای شیمی درمانی می تواند تجویز شود:

از طریق ورید (داخل وریدی). شیمی درمانی داخل وریدی اغلب قبل از جراحی برداشتن مثانه برای افزایش شانس درمان سرطان استفاده می شود. همچنین ممکن است برای کشتن سلول های سرطانی که ممکن است پس از جراحی باقی بمانند استفاده شود.
در شرایط خاص، شیمی درمانی ممکن است با پرتودرمانی ترکیب شود.
از داخل مثانه (درمان داخل مثانه). در طی شیمی درمانی داخل مثانه، لوله ای از مجرای ادرار مستقیماً به مثانه منتقل می شود. دارو قبل از درمان برای مدت زمان معینی در مثانه قرار می گیرد. می توان از آن به عنوان درمان اولیه برای سرطان سطحی استفاده کرد، جایی که سلول های سرطانی فقط پوشش مثانه را تحت تأثیر قرار می دهند و نه بافت عضلانی را.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای انرژی قوی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. برای سرطان مثانه معمولاً از دستگاهی استفاده می شود که در اطراف بدن حرکت می کند و پرتوهای انرژی را به نقاط دقیق هدایت می کند.

گاهی اوقات پرتودرمانی با شیمی درمانی برای درمان سرطان مثانه در شرایط خاص، مانند زمانی که جراحی گزینه ای نیست یا مطلوب نیست، استفاده می شود.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که به شما کمک می کند تا با سرطان مبارزه کنید.

روش هایی که ایمونوتراپی را می توان انجام داد:

مستقیماً وارد مثانه می شود (درمان داخل مثانه). ایمونوتراپی داخل مثانه ممکن است پس از TURBT برای سرطان‌های کوچک مثانه که در لایه‌های عضلانی عمیق‌تر مثانه رشد نکرده‌اند، توصیه شود. این درمان از باسیل Calmette-Guerin (BCG) استفاده می کند که به عنوان واکسنی برای محافظت در برابر سل ساخته شده است. BCG باعث واکنش سیستم ایمنی می شود که سلول های مبارزه کننده با میکروب را به سمت مثانه هدایت می کند.
از طریق ورید (داخل وریدی). ایمونوتراپی را می توان به صورت داخل وریدی برای سرطان مثانه که پیشرفته است یا پس از درمان اولیه عود می کند، انجام داد. چندین داروی ایمونوتراپی در دسترس است. این داروها به سیستم ایمنی کمک می کنند تا سلول های سرطانی را شناسایی کرده و با آنها مبارزه کند.

درمان هدفمند

داروهای درمان هدفمند بر روی نقاط ضعف خاص موجود در سلول های سرطانی تمرکز می کنند. با هدف قرار دادن این نقاط ضعف، درمان های دارویی هدفمند می توانند باعث مرگ سلول های سرطانی شوند. ممکن است سلول های سرطانی آزمایش شوند تا ببینند آیا درمان هدفمند احتمالاً مؤثر است یا خیر.

درمان هدفمند ممکن است گزینه ای برای درمان سرطان پیشرفته مثانه باشد، در صورتی که سایر درمان ها کمکی نکرده باشند.

حفظ مثانه

در شرایط خاص، افراد مبتلا به سرطان مثانه مهاجم عضلانی که نمی‌خواهند برای برداشتن مثانه تحت عمل جراحی قرار گیرند، ممکن است ترکیبی از درمان‌ها را امتحان کنند. این رویکرد که به عنوان درمان سه‌گانه شناخته می‌شود، ترکیبی از TURBT، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی است.

ابتدا، جراح یک روش TURBT را انجام می دهد و تا آنجا که ممکن است سرطان را از مثانه خارج می کند و در عین حال عملکرد مثانه را حفظ می کند. پس از TURBT، تحت شیمی درمانی همراه با پرتودرمانی قرار می گیرید.

اگر پس از انجام درمان تریمودالیته، تمام سرطان از بین نرفته است یا عود سرطان مهاجم عضلانی دارید، پزشک ممکن است سیستکتومی رادیکال را توصیه کند.

بعد از درمان سرطان مثانه

سرطان مثانه حتی پس از درمان موفقیت آمیز می تواند عود کند. به همین دلیل، افراد مبتلا به سرطان مثانه برای سال‌ها پس از درمان موفقیت‌آمیز به آزمایش‌های بعدی نیاز دارند. اینکه چه آزمایشاتی انجام خواهید داد و چند وقت یکبار بستگی به نوع سرطان مثانه و نحوه درمان آن و سایر عوامل دارد.

به طور کلی، پزشکان آزمایشی را برای بررسی داخل مجرای ادرار و مثانه (سیستوسکوپی) هر سه تا شش ماه برای چند سال اول پس از درمان سرطان مثانه توصیه می‌کنند. پس از چند سال نظارت بدون تشخیص عود سرطان، ممکن است تنها یک بار در سال نیاز به معاینه سیستوسکوپی داشته باشید. پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را نیز در فواصل منظم توصیه کند.

افراد مبتلا به سرطان های تهاجمی ممکن است تحت آزمایش های مکرر قرار گیرند. کسانی که سرطان های کمتر تهاجمی دارند ممکن است کمتر تحت آزمایش قرار گیرند.

اطلاعات بیشتر

مقابله و حمایت

زندگی با این نگرانی که سرطان مثانه ممکن است عود کند می تواند این احساس را ایجاد کند که کنترل کمی بر آینده خود داشته باشید. اما در حالی که هیچ راهی برای اطمینان از عدم عود سرطان مثانه وجود ندارد، می توانید کارهایی را برای مدیریت استرس انجام دهید.

با گذشت زمان متوجه می شوید که چه چیزی برای شما مفید است، اما تا آن زمان ممکن است:

برنامه ای از آزمایشات بعدی را دریافت کنید و برای معاینات مداوم مراجعه کنید. هنگامی که درمان سرطان مثانه را تمام کردید، از پزشک خود بخواهید تا برنامه ای شخصی از آزمایش های پیگیری ایجاد کند. قبل از هر معاینه سیستوسکوپی بعدی، انتظار داشته باشید که کمی اضطراب داشته باشید. ممکن است از بازگشت سرطان بترسید یا نگران معاینه ناخوشایند باشید. اما اجازه ندهید این شما را از رفتن به قرار ملاقاتتان باز دارد. در عوض، راه‌هایی برای کنار آمدن با نگرانی‌هایتان برنامه‌ریزی کنید. افکار خود را در یک دفتر بنویسید، با یک دوست صحبت کنید یا از تکنیک های آرامش بخش مانند مدیتیشن استفاده کنید.
مواظب خود باشید تا در صورت بازگشت سرطان آماده مبارزه با سرطان باشید. با تنظیم رژیم خود به گونه ای که حاوی مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل باشد، مراقب خود باشید. در بیشتر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. به اندازه کافی بخوابید تا با احساس آرامش از خواب بیدار شوید.
با سایر بازماندگان سرطان مثانه صحبت کنید. با بازماندگان سرطان مثانه که همان ترس هایی را که احساس می کنید را تجربه می کنند، ارتباط برقرار کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائمی مانند خون در ادرار، شما را نگران می کند، با پزشک خانواده خود مشورت کنید. پزشک ممکن است آزمایش‌ها و روش‌هایی را برای بررسی علائم و نشانه‌ها پیشنهاد کند.

اگر پزشک مشکوک باشد که شما ممکن است سرطان مثانه داشته باشید، ممکن است به یک دکتر متخصص در درمان بیماری های دستگاه ادراری(اورولوژیست) ارجاع شوید. در برخی موارد، ممکن است به متخصصان دیگر مانند پزشکانی که سرطان را درمان می کنند (انکولوژیست) ارجاع شوید.

از آنجایی که موارد زیادی برای بحث وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه شوید. وقتی وقت ملاقات می‌گیرید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
هر گونه علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که به نظر می رسد بی ارتباط با دلیلی که قرار ملاقات را تعیین کرده اید ، بنویسید.
اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های اصلی یا تغییرات زندگی را یادداشت کنید.
فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید همراه با دوز تهیه کنید.
به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
تهیه لیستی از سوالات می تواند به شما کمک کند از زمان خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید.
برای سرطان مثانه، برخی از سوالات اساسی که باید بپرسید عبارتند از:
آیا من سرطان مثانه دارم یا ممکن است علائم ناشی از بیماری دیگری باشد؟
سرطان من در چه مرحله ای است؟
آیا به آزمایشات نیاز دارم؟
گزینه های درمانی چیست؟
آیا هیچ درمانی نمی تواند سرطان مثانه من را درمان کند؟
خطرات احتمالی هر درمان چیست؟
آیا درمانی وجود دارد که فکر می کنید برای من بهترین است؟
آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
آیا برای دارویی که تجویز می کنید جایگزین وجود دارد؟
بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
چه چیزی تعیین می کند که باید برای ویزیت بعدی برنامه ریزی کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که برایتان پیش می آید، درنگ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
آیا علائم همیشه بوده یا گاه به گاه؟
شدت علائم چقدر است؟
به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟