بررسی اجمالی

فورامن اوال ثبت شده (PFO) سوراخی در قلب است که پس از تولد به شکلی که باید بسته نشود.

 

در طول رشد جنین، یک سوراخ کوچک فلپ مانند - سوراخ بیضی (foh-RAY-mun oh-VAY-lee) - معمولاً در دیواره بین حفره فوقانی و چپ قلب (دهلیز) وجود دارد. معمولا در دوران نوزادی بسته می شود. زمانی که فورامن اوال بسته نمی شود، به آن فورامن اوال ثبت شده می گویند.

فورامن اوال در حدود 25 درصد از افراد عادی رخ می دهد، اما اکثر افراد هرگز نمی دانند که به آن مبتلا هستند. یک فورامن اوال ثبت شده در طول آزمایش برای مشکلات دیگر کشف می شود. دانستن اینکه فورامن اوال ثبت شده دارید به طور قابل توجهی نگران کننده است، اما اکثر مردم هرگز به درمان برای این مشکل نیاز ندارند.

 

علائم

اکثر افراد مبتلا به فورامن اوال ثبت شده نمی دانند که به آن مبتلا هستند، زیرا معمولاً یک بیماری پنهان است که علامت یا علائمی ایجاد نمی کند.

 

 

علل

مشخص نیست که چه چیزی باعث باز ماندن فورامن اوال در برخی افراد می شود، اگرچه ژنتیک ممکن است نقشی داشته باشد.

مروری بر عملکرد طبیعی قلب در یک کودک یا بزرگسال برای درک نقش فورامن اوال قبل از تولد مفید است.

 

 

عملکرد طبیعی قلب پس از تولد

قلب دارای چهار محفظه پمپاژ است که خون را به گردش در می آورد:

• دهلیز راست. حفره بالا سمت راست (دهلیز راست) خون فقیر از اکسیژن را از بدن شما دریافت می کند و آن را از طریق دریچه سه لتی به بطن راست پمپ می کند.
• بطن راست. محفظه پایین سمت راست (بطن راست) خون را از طریق یک رگ بزرگ به نام شریان ریوی  به ریه ها پمپ می کند، جایی که خون دوباره با اکسیژن تامین می شود و دی اکسید کربن از خون خارج می شود. خون از طریق دریچه ریوی پمپاژ می شود که وقتی بطن راست بین ضربان ها شل می شود، بسته می شود.
• دهلیز چپ. حفره بالا سمت چپ (دهلیز چپ) خون غنی از اکسیژن را از ریه ها، از طریق سیاهرگ های ریوی دریافت می کند و آن را از طریق دریچه میترال به بطن چپ پمپ می کند.
• بطن چپ. حفره پایین سمت چپ (بطن چپ) خون غنی از اکسیژن را از طریق یک رگ بزرگ به نام آئورت پمپ می کند و به بقیه بدن می رساند. خون از طریق دریچه آئورت می گذرد که در هنگام شل شدن بطن چپ نیز بسته می شود.
•  

قلب کودک در رحم

از آنجایی که نوزاد در رحم نفس نمی کشد، ریه ها هنوز کار نمی کنند. یعنی نیازی به پمپاژ خون به ریه ها نیست. در این مرحله، خون برای دور زدن ریه‌ها و استفاده از مسیری متفاوت برای گردش خون غنی از اکسیژن از مادر به بدن نوزاد کارآمدتر است.

بند ناف خون غنی از اکسیژن را به دهلیز راست کودک می رساند. بیشتر این خون از طریق  فورامن اوال به دهلیز چپ می رود. از آنجا خون به بطن چپ می رود، که آن را در سراسر بدن پمپ می کند. خون همچنین از دهلیز راست به بطن راست می رود، که همچنین خون را از طریق سیستم بای پس دیگری به بدن پمپاژ می کند.

 

 

قلب نوزاد تازه متولد شده

هنگامی که ریه های کودک شروع به کار می کنند، گردش خون در قلب تغییر می کند. اکنون خون غنی از اکسیژن از ریه ها می آید و وارد دهلیز چپ می شود. در این مرحله، گردش خون مسیر طبیعی خود را دنبال می کند.

فشار خونی که از قلب پمپاژ می کند معمولاً باعث بسته شدن دهانه فلپ فورامن اوال می شود.

در بیشتر موارد، به دنبال تولد نوزاد و با باز شدن ریه ها و پر شدن آنها از هوای دمی، این سوراخ بیضی شکل بسته می شود.

 

 

 

عوارض

به طور کلی، فورامن اوال ثبت شده عوارضی ایجاد نمی کند. اما برخی مطالعات نشان داده‌اند که این اختلال در افراد مبتلا به شرایط خاصی مانند سکته‌های مغزی غیرقابل توضیح و میگرن همراه با اورا شایع‌تر است.

در بیشتر موارد، دلایل دیگری برای این شرایط عصبی وجود دارد، و این فقط یک تصادف است که فرد دارای فورامن اوال ثبت شده است. با این حال، در برخی موارد، لخته‌های خونی کوچک در قلب ممکن است از طریق فورامن اوال حرکت کرده، به مغز بروند و باعث سکته مغزی شوند.

ارتباط احتمالی بین فورامن اوال ثبت شده و سکته مغزی یا میگرن بحث برانگیز است و مطالعات تحقیقاتی در حال انجام است.

در موارد نادر فورامن اوال می‌تواند باعث دور زدن مقدار قابل توجهی خون از ریه‌ها شود که در نتیجه سطح اکسیژن خون پایین است (هیپوکسمی).

در بیماری رفع فشار، که می تواند در غواصی رخ دهد، یک لخته خون می تواند از طریق فورامن اوال عبور کند.

در برخی موارد، سایر نقایص قلبی ممکن است علاوه بر فورامن اوال ثبت شده وجود داشته باشد.